Door Mirjam Voorhuis, praktijk weesjezelfkindercoaching in Wierden
Grenzen stellen is naar mijn mening één van de belangrijkste dingen die je kunt doen als ouder zijnde voor je kinderen.
Want je helpt hen namelijk ook zelf (later) duidelijker grenzen te kunnen aangeven in hun leven. Kinderen leren vaak door learning-by-doing oftewel leren door te zien. De ouders geven het voorbeeld hoe je iets doet. Denk maar aan het voorbeeld dat je niet aan je kind kunt vragen om niet te schreeuwen, wanneer je dit zelf schreeuwend aan het kind zegt. Of hen vraagt om hun schoenen op te ruimen die door de gang slingeren, wanneer jouw eigen schoenen ook in de huiskamer staan op een plekje waar ze niet horen. Kinderen vergeten niet snel wat...
Zo geldt dit dus ook voor het stellen van grenzen aan kinderen en hier liefdevol opvolging aan te geven. Wanneer je aangeeft dat je kind iets niet mag, maar je vervolgens compleet negeert, is het belangrijk om hier wel liefdevol opvolging aan te geven door hem/haar hier nogmaals op te wijzen. Dan geef je een duidelijke grens aan en je kind weet vervolgens waar hij/zij aan toe is.
Ik weet het, soms blijft dat wel heel moeilijk, zeker na een dag hard werken. Je bent moe en aan het koken, je kind komt bij je in de keuken want hij/zij wil graag even op de I-pad. Eigenlijk heb je de afspraak met elkaar dat ze niet op de I-pad mogen vlak voor het eten. Volhardend als je bent, zeg je nee en leg je uit aan je kind dat hij/zij zich aan de afspraak moet houden. Vervolgens moet je even later wat pakken in de voorraadkast op de gang en je ziet je kind toch doodleuk op de I-pad zitten in de huiskamer. Tja je kunt twee dingen doen net doen alsof je het niet ziet en denken “laat maar gaan we gaan toch zo eten”. Maar help je je kind dan? Of jezelf op lange termijn? Het blijft belangrijk om consequent te zijn en aangeven dat het niet kan en wijs hem/haar wéér op de gemaakte afspraken. Na het eten adviseer ik wel terug te komen op het voorval. Er is immers een vertrouwen geschonden en een grens overschreden.
Een kind denkt, en dat is niet meer dan logisch aangezien ze zich nog moeten ontwikkelen, in eerste instantie “wat is leuk voor mij”. Wanneer je alleen aangeeft dat het niet mag , dan kunnen kinderen , en zeker de hoogsensitieve kinderen, de “ waarom-kaart” trekken. Want zo makkelijk laten ze zich over het algemeen niet wegsturen. Leg gewoon uit wat de reden is, benoem de afspraak en waarom de afspraak is gemaakt en ga samen op zoek naar een alternatief wat je kind dan wel kan doen.
Doel is dat jij de grens aangeeft die niet overschreden mag worden. Zo leert je kind onder andere wat consequenties inhouden. Je kind leert ook dat hij/zij op jou kan vertrouwen en dat jij trouw blijft aan je woorden. Dus niet het ene zeggen en vervolgens het andere doen. Dat is namelijk de boodschap die je onbewust aan je kind meegeeft wanneer er wel grenzen zijn gesteld maar er komt geen opvolging aan wanneer de grens overschreden wordt. Een kind moet kunnen bouwen en vertrouwen op de ouder. Daarmee geef je grenzen aan en leert je kind dit ook voor zichzelf vorm te geven. Ook al gaat je kind er tegen in, dat hoort erbij en dat moeten ze ook doen om de wereld te leren kennen en hun identiteit op te bouwen, met name in de puberteit.
Toch blijft het belangrijk grenzen te stellen en hen erop te wijzen wanneer ze een grens over gaan. Kinderen vinden dit zelfs fijn! Nee vast niet op het moment dat het gebeurd…. Maar ze vinden het erg prettig wanneer ze weten waar ze aan toe zijn. Begrenzing geeft namelijk ook een gevoel van veiligheid en geborgenheid. Dus wat mij betreft is een grens = liefde.
Wil je meer weten over dit onderwerp of vind je het lastig om grenzen aan te geven of heb je andere vragen, neem contact met me op via info@weesjezelfkindercoaching.nl